ابزار هدایت به بالای صفحه

"همانا در قتل حسین(ع) حرارتی در دل مومنان است که هیچگاه به سردی نمی گراید"؛ این گفتار پیامبرعظیم الشان اسلام(ص) است

که سالهای سال تاریخ تشیع را راهبری کرده است. تاریخی که سراسر مملو از رشادتها، مبارزات و ستیزه گری بر علیه ظلم و بیداد خودکامگان و مستبدان است و حرارتی که شعله ور شده و تا ظهور قائم آل محمد(ص) و حتی قیامت و مجازات قاتلینش خاموش نخواهد شد.

حرارتی که گرمای آن اسلام ناب محمدی که میوه آن تشیع است را گداخته است و اگر نبود، نه تشیعی بود و نه اسلامی. همانگونه که سرزمین اصلی اسلام را اکنون وهابیت و انحراف از اسلام فراگرفته و اهل بیت پیامبر(ص) را در زادگاهشان در مهجوریت کامل فرو برده است؛ و همین است که امام راحل(ره) می فرمایند :"این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است" و نشان اصلی این حرارت، عزاداری ها و در رأس آن، مجالس و هیات های عزاداری اند که سالهای سال محل نگهداری و انتقال این پیام عظیم بوده اند.

امام خمینی (ره) می فرمایند: "هر مکتبی هیاهو می خواهد، باید پایش سینه بزنند، هر مکتبی تا پایش سینه زن نباشد تا پایش گریه کن نباشد تا پایش توی سرو سینه زدن نباشد حفظ نمی شود" (بیانات در جمع روحانیون 17/4 /58)