ابزار هدایت به بالای صفحه

برهان‌های قاطع، و قدرت بی‌اندازه‌ی «اتفاق خاص»!

اگر منفعت نهفته در «اعلام پیشاپیشِ پیروزی منفعت طلبان درانتخابات مجلس خبرگان » مکشوف می‌شد و همه متوجه می‌شدند سودمندی این کار در چیست، شاید از رفتار برخی آقایان - که از تاریخ معاصر که هیچ، حتی از رخدادهای 5 سال پیش نیز عبرت نمی‌گیرند(!) و همچنان بر این کار مصرّ هستند - نیز رمزگشایی می‌شد. حجت‌الاسلام هادی غفاری روز بیستم بهمن 93 در گفتگو با ایلنا ازجمله  درباره‌ی انتخابات هیئت‌رئیسه مجلس خبرگان رهبری که قرار است در 19 اسفند 93 برگزار شود ابراز می‌دارند که «اگر اتفاق خاصی نیفتد٬ یقیناً آقای هاشمی پیش خواهد بود. آیت‌الله هاشمی جزو سابقون این نظام است٬ بنابراین طبیعی است که رأی وی چشمگیر خواهد بود.»

چنانچه مشهود است تنها دلیلی که آقای غفاری برای یقین و پیش‌گویی خود در خصوص «چشمگیر بودن رأی آقای هاشمی» اقامه کرده‌اند عضویت ایشان در مجموعه‌ی «سابقونِ نظام» است. نگارنده در خصوص میزان قانع‌کننده بودن دلیل آقای غفاری سکوت را ترجیح می‌دهد!

اما از آن «اگر اتفاق خاصی نیفتد» به این سادگی نمی‌توان گذشت. چه اینکه روزنامه‌ی اعتماد نیز یک روز پیش از مصاحبه‌ی هادی غفاری با ایلنا، در شماره‌ی 19 بهمن 93 خود در خلال گزارشی در خصوص انتخاب هیئت‌رئیسه مجلس خبرگان ضمن اشاره به دو گزینه‌ی احتمالی برای ریاست این مجلس (آیت‌الله هاشمی شاهرودی و آیت‌الله هاشمی رفسنجانی) ازجمله نوشت «...طبق عرف، در روز ١٩ اسفند يك نفر از ميان دو نامزدِ بالقوه خود را كانديداي رياست خواهد كرد. مگر اينكه اتفاق خاصي بيفتد.»

نظر گزارش نویس روزنامه اعتماد این است که اگر آن «اتفاق خاص» نیفتد، یکی از آقایان به نفع دیگری کنار خواهد رفت و اساساً نیازی به رقابت نخواهد بود. نظر آقای غفاری هم البته این است که اگر آن «اتفاق خاص» نیفتد، آقای هاشمی «برنده‌ی هر رقابتی» خواهد بود.

برای درک ماهیت آن «اتفاق خاص» کافی است به‌اندازه‌ی قدرتی که در پوشاندن همه‌ی ضعف‌های تحلیلی دارد توجه کنیم! اگر بنده بخواهم بدون هیچ‌گونه مسئولیت‌پذیری نسبت به ‌پیش‌گویی‌های خود، آن‌ها را صرفاً عرضه و ارائه کرده باشم، یکی از سریع‌ترین و مطمئن‌ترین راه‌ها این است که هر فقره از پیش‌بینی‌هایم را به‌صورت یک دوتایی عرضه کنم: «فلان حادثه قطعاً رخ خواهد داد مگر اینکه اتفاق خاصی بیفتد!» بدین ترتیب و با توجه به اینکه هیچ شرح و توضیحی درباره‌ی ماهیت آن «اتفاق خاص» به دست نداده‌ام، چنانچه به هر دلیل ازجمله ضعف در برآورد و تحلیل، پیش‌بینی‌هایم اشتباه از آب دربیایند به‌سادگی مسئله را به آن اتفاق خاص نسبت خواهم داد و مثلاً خواهم گفت که «عرض کرده بودم که اگر اتفاق خاصی نیفتد!».

کاش برخی حضرات متوجه باشند که دستمال بستن سری که درد نمی‌کند خاصیت ندارد و وقتی کسی به هر دلیل نمی‌تواند قول سدیدی بر زبان جاری کند، مجبور هم نیست پای رازهای سربه‌مهر و اتفاق‌های خاص را به میان بکشد، همین اندازه کافی است که سخن مختصر گیرد و نصیحت شیخ اجل را به گوش جان بشنود که «سعدیا بسیار گفتن عمر ضایع کردن است»!